Wehrmacht (onderaan foto's)

Korte inleiding van het duitse leger in de 20ste eeuw: De naam van het Duitse leger gedurende de Weimar Republiek was de Reichswehr. Toen Adolf Hitler aan de macht kwam wou deze zo snel mogelijk verandering in het leger van het 'Derde Rijk' en richtte dus de Wehrmacht op (1935~1945). Later, na de oorlog, in 1955 werd het leger de Bundeswehr genoemd. De wehrmacht bestond uit drie onderdelen: de landmacht (bekend als Heer) de marine (Kriegsmarine) en de luchtmacht (Luftwaffe).

Wehrmacht: Eenmaal na de machtsovername van de nazi's in 1933 kreeg het leger steeds meer ruimte. Hitler wou graag zijn buitenlandse ambities realiseren en dus gaf hij veel aandacht aan de militaire macht. Ook toen men erop wees dat dit tegen het verdrag van Versailles was, gaf hij de nodige politieke dekking. Ook ruimde hij de Sturmabteilung op. Dit was de enige militaire macht die de Wehrmacht in de weg zou kunnen staan omdat ook deze niet onder direct bevel van de Führer stond maar onder Ernst Röhm, dit gebeurde vooral in de nacht die de 'Nacht van de lange messen' wordt genoemd. Tegen het eind van de jaren dertig werd zelfs de schijn van het gehoorzamen van het verdrag van Versailles niet meer opgehouden. Duitsland had weer een sterk leger opgebouwd en was daar trots op.

Zo werden er natuurlijk ook nieuwe tacktieken besproken om alles op rolletjes te laten lopen. Een hiervan, de bekendste, is de Blitzkrieg (Bliksemoorlog) tactiek. Ontworpen door de Pruisische officier en aristocraat Heinz Guderian. Als militair in de generale staf zag hij de Duitsers vergeefs proberen de Patstelling in de Noord-Franse loopgravenoorlog te doorbreken. Door zijn oorlogservaringen begreep Guderian dat snelle voertuigen en vliegtuigen een oorlog radicaal konden veranderen. Tanks moesten in grote groepen opereren, zodat ze door voorheen ondoordringbare vijandelijke stellingen konden breken om een snelle overwinning te behalen. Guderian beschreef zijn theorieën in het boek 'Achtung Panzer', dat Hitler intensief bestudeerde. Hitler was onder de indruk en benoemde kort na zijn machtsovername (1933) de Pruisische officier tot generaal. De blitzkriegtheorieën van Guderian bewezen op de slagvelden in Polen in 1939 en in Frankrijk een jaar later hun effectiviteit. Beide landen werden binnen 7 weken verslagen.

Het leger was vooral georganiseerd om een korte felle oorlog uit te vechten, maar was minder geschikt voor een langdurige uitputtingsslag. Zoals bijvoorbeeld bij Stalingrad. Het Oberkommando der Wehrmacht (OKW) werd in 1938 opgericht en was het opperbevel van de duitse strijdkrachten die de coördinatie op zich moest nemen van de 'Heer' (Oberkommando des Heeres) - OKH, 'Kriegsmarine' (Oberkommando der Kriegsmarine - OKK) en 'Luftwaffe' (Oberkommando der Luftwaffe) - OKL. Elke strijdkracht had een eigen opperbevel die rapporteerde aan het OKW. Wegens het langdurige 'Oostfront theater' besloot Hitler in 1941 dat het OKH het opperbevel van de Duitse strijdkrachten aan het oostfront op zich moest opnemen en het OKW die van alle overige oorlogs theaters. Vanaf 1941 waren er dus twee militaire Opperbevelstructuren in het Derde Rijk.

Tijdens de processen van Neurenberg werden de generaals Wilhelm Keitel & Alfred Jodl van de landmacht en Hermann Göring van de Luftwaffe ter dood veroordeeld. Terwijl het OKW als organisatie werd vrijgesproken mede omdat deze al sinds 1938 af en toe binnen de groep verzet had tegen het nazi-regime.

Van de in totaal 17 miljoen Wehrmacht soldaten zijn er ongeveer 4,7 miljoen gesneuveld.